امنیت غذایی
امنیت غذایی[ویرایش]
امنیت غذایی و ایمنی غذا از واژههایی مهم و کاربردی است که امروزه در اسناد توسعه ای به آن پرداخته شدهاست و از سوی مسوولان به کار گرفته میشود. امنیت غذایی به دسترسی همه افراد یک جامعه، در تمام ادوارعمر به غذای کافی و سالم برای داشتن زندگی سالم و فعال گفته میشود و در آمد خانوار از عوامل مهم در تامین امنیت غذایی در یکنظام اجتماعی میباشد. عامل مهم دیگر در تامین امنیت غذایی جامعه، ذائقه و دانش تغذیهای خانوادهها در نحوه تخصیص بودجه برای تهیه بهترین نوع غذای در دسترس و چگونگی تقسیم غذا در خانواده میباشد. امنیت غدایی زمانی تامین میشود که سرانه سبد غذایی خانواده به صورت صحیح انتخاب و تهیه شود، برای افراد خانواده کافی و به صورت صحیح طبخ شود تا عناصر و مواد غذایی سالم و صحیح به سلولها و اندامهای بدن برسد. برای تامین امنیت غذایی در یک کشور و نظام اجتماعی باید سازمانها و نهادها با هم همکاری داشته باشند و با هماهنگی یک سازمان متولی امنیت غذایی، بر تولید یا واردات مواد و محصولات غذایی، آموزش و تبلیغ و آگاهی دادن به جامعه و سیاست گذاریهای کلان اقتصادی نقش ایفا کنند. سازمان متولی امنیت غذایی باید نسبت به نوع مواد غذایی، میزان و قیمت آنها همیشه مطلع باشد و بررسی کند که همه مردم از نظر فیزیکی به این غذا دسترسی داشته باشند و درآمدشان به قدری باشد که بتوانند این غذا را بخرند و این سازمان در صورت بروز بحران باید زنگ خطر را به صدا در آورد و اندازه گیری این امنیت را بر عهده بگیرد.
ایمنی غذایی[ویرایش]
ایمنی غذایی یعنی اطمینان از اینکه غذایی که مردم جامعه استفاده میکنند بطور کامل سالم و فاقد هرگونه آلودگی باشد؛ این آلودگی میتواند شامل آلودگی میکروبی، انگلی و یاشیمیایی باشد. بررسیهای علمی نشان میدهد که در دهههای اخیر با گسترش تکنولوژی و افزایش مصرف افزودنیها، آفت کشها، آنتی بیوتیکها و هورمونها در تولید مواد غذایی درکشورهای در حال پیشرفت، اثرات سوء و انکارناپذیری بر سلامت انسانها بوجود آمدهاست. این آلودگیها و بیماری شامل بروز انواع ناهنجاریهای مادرزادی و سرطانها به ویژه در کودکان میباشد. براساس آمار، میزان وقوع مسمومیتهای ناشی از آلودگی غذا در کشورهای در حال پیشرفت ۱۳% بیشتر از کشورهای صنعتی است.
امنیت غذایی با تولید محصول سالم و ارگانیک در شهرها از مهمترین مسائل روز در جهان می باشد
که تیکی از مهمترین راه حل ها برای تأمین غذا ، تولید محصولات کشاورزی در شهرها می باشد
که با آموزش و ایجاد امکانات کاشت در فضاهای شهری ،خانگی و طبقاتی می توان بسیاری از تولیدات سالم را برنامه ریزی کرد .
بام ها یک سوم هر شهر را در دل خود دارند که بهترین فضای کاشت را می توان در آنها ایجاد کرد .
یک سوم دیگر را در پارک ها ، حاشیه های بزرگراه ها و محوطه های اطراف و کلا فضاهای سبز ، میتوان یافت
که بسترهای بسیار مناسبی جهت ایجاد باغهای طبقاتی و کاشت های عمودی می باشند .
میتوان ساختمان های کاشت طبقاتی ساخت و با روش های نوین بهترین شرایط تولید را یحاد نمود