غضاهای سبز مسکوتی
محمود کچوئی, [11/08/1403 10:05 ب.ظ]
با نام و یاد خدا
طراحی فضای باز (https://kilid.com/mag/architecture/landscape-design/)
با اصول طراحی فضای سبز در محیط‌های مسکونی بیشتر آشنا شویم
امروزه یکی از مهم‌ترین بحران‌هایی که فضای شهرهایمان را تهدید می‌کند، گسستگی تدریجی بین انسان و طبیعت است. متاسفانه به علت رشد روزافزون شهرها، بحران از دست دادن فضاهای سبز طبیعی (باغات و زمین‌های کشاورزی) به‌شدت رو به افزایش است. در جوامع مدرن امروزی و زندگی‌های پرمشغله افراد جامعه، طراحی فضای سبز می‌تواند نقش پررنگی در کاهش آلودگی هوا، کاهش آلودگی صوتی، سلامت جسم و روان، زیباسازی شهر و… ایفا کند؛ از این رو هر شخصی باید سعی کند به‌نوبه خود در حفظ این فضا و حتی گسترش آن تلاش کند.
فضای سبز در شهرهای مختلف، ابعاد و اشکال گوناگونی دارند که از جمله آنها می‌توان به پارک‌ها، مجموعه‌های ورزشی، میدان‌ها و حتی گورستان‌ها اشاره کرد. مطمئنا یکی از ابتدایی‌ترین اولویت‌هایی که باید در طراحی فضای سبز شهری در نظر گرفته شود دسترسی راحت اهالی هر منطقه به این مناطق زیبا و سرسبز است.
در این مقاله قصد داریم تا به بررسی مهم‌ترین اصول طراحی فضای سبز در محیط مسکونی و بایدها و نبایدهای آن پرداخته و شما عزیزان را با تمامی ابعاد آن آشنا کنیم؛ در ادامه با ما همراه باشید.
نقش فضای سبز در ساختمان‌ها
میل و علاقه انسان به طبیعت و فضای سبز از سالیان بسیار کهن نشات می‌گیرد. درگذشته‌های دور انسان کاملا به طبیعت وابسته بوده و به‌نوعی به یکدیگر متصل بودند، اما طی دهه‌های اخیر با پیشرفت علم و تکنولوژی و گسترش زندگی شهرنشینی، کانون اصلی و مرکز فعالیت‌های انسان‌ها از طبیعت دور شده است.
یکی از بهترین راه‌ها برای سالم‌سازی، افزایش کیفیت زندگی و همچنین تعامل دوباره انسان با طبیعت، استفاده از فضای سبز در ساختمان‌ها و یا محیط‌های اطراف آن محسوب می‌شود. استفاده از فضای سبز در ساختمان شاید نتواند مشکل آلودگی هوا شهرها را حل کند، اما می‌تواند فواید روانی و زیست محیطی فراوانی را برای ساکنین آن به همراه داشته باشد که از جمله آن می‌توان به مورد زیر اشاره کرد:
کاهش استرس و تنش اعضای ساختمان
کاهش گرمای محیط و ساختمان
کاهش آلودگی صوتی در ساختمان
کاهش آلودگی هوا
کاهش تأثیر اثرات گلخانه‌ای
جذب دی اکسید کربن محیط و تبدیل آن به اکسیژن
توسعه فضای سبز در شهرها و ساختمان‌ها نه‌تنها باعث سلامت روانی شهروندان می‌گردد، بلکه تأثیر مثبت فراوانی را برای محیط‌زیست به همراه خواهد داشت.
فضای سبز در محیط مسکونی
به‌طورکلی عبارت فضای سبز شامل مفاهیم و معانی متعددی است که در یک تعریف کلی می‌توان آن را منطقه‌ای نسبتا بزرگ دانست که با درخت، درختچه، گل، چمن یا سایر گونه‌های گیاهی پوشیده شده باشد. وقتی کلمه فضای سبز در کنار شهر قرار می‌گیرد می‌توان آن را این‌گونه معنای کرد که فضای سبز شهری به بخشی از فضای سبز اطلاق می‌شود که در مناطق شهری و مسکونی احداث شده باشد.
در یک نگاه کلی فضای سبز، بخشی از فضای باز درون‌شهری محسوب می‌گردد که از لحاظ نوع مالکیت به چهار بخش مختلف تقسیم‌بندی می‌شوند:
عمومی
نیمه‌خصوصی
خیابانی
خصوصی
فضای سبز عمومی: این فضا در مجموعه‌های مسکونی تاثیر بسیار زیادی در تامین سلامت روحی انسان خواهد داشت. ایجاد فضای باز عمومی زمانی کیفیت خود را نشان می‌دهد که باعث حضور مردم در آن فضا باشد و شامل محوطه میان بلوک‌ها، بام، حیاط خلوت و حیاط می‌شود.
فضای سبز نیمه‌خصوصی: به بخشی از فضای سبز گفته می‌شود که تحت مالکیت مراکز آموزشی، نظامی، بهداشتی، نهادهای اداری، سازمان‌ها و… قرار دارند. فضای سبز نیمه‌خصوصی فقط برای مراجعین یا کارکنان همان سازمان‌ها قابل‌استفاده بوده اما به‌نوعی جز فضای سبز شهری نیز محسوب می‌گردند.
فضای سبز خیابانی: فضای سبز خیابانی به بخشی از پیاده‌روها، میدان‌ها، حاشیه بزرگ‌راه‌ها و… اطلاق می‌شود که به لطف استفاده از پوشش گیاهی می‌توانند تاثیر بسزایی در کاهش آلودگی هوا، افزایش زیبایی و جلوه شهری و… داشته باشند.
فضای سبز خصوصی: همان‌طور که از نام آن پیداست چنین فضاهایی فاقد کاربری عمومی بوده و تنها مالکین و افراد مورد تاییدشان می‌توانند از آنها استفاده نمایند. ساده‌ترین مثال برای چنین مکان‌هایی باغچه‌ای است که به‌طورمعمول در خانه اغلب افراد وجود داشته که به همین دلیل بخش بزرگی از فضای سبز شهری را تشکیل می‌دهند.
فضای سبز شهری با توجه به نوع مالکیت به ۴ بخش مختلف تقسیم‌بندی می‌شوند؛ با توجه به‌ضرورت استفاده از پوشش گیاهی و فضای سبز در محیط‌های مسکونی و شهری، هرکدام از افراد جامعه باید سعی کند در حفظ و گسترش فضای سبز تحت اختیار خود کوشا باشد.
محمود کچوئی, [11/08/1403 10:05 ب.ظ]
فضای سبز و رفع آلودگی
طبق اعلام سازمان ملل متحد، مقدار فضای سبز استاندارد برای هر شهروند بین ۲۰ تا ۲۵ مترمربع است؛ اما متاسفانه طبق آخرین آمار اعلام شده از سوی وزارت مسکن و شهرسازی ایران، سرانه فضای سبز در کشور عزیزمان حدود ۷ الی ۱۲ مترمربع برای هر فرد است؛ که با یک مقایسه به‌راحتی می‌توان به کمبود زیاد فضای سبز در کشورمان پی برد. مطمئنا یکی از مهم‌ترین پیامدهای این امر، آلودگی هوا و آسیب‌های جبران‌ناپذیر روحی و جسمی است که در حال حاضر گریبان‌گیر اغلب ساکنین کلان‌شهرهای کشور عزیزمان شده.
آلودگی هوا یکی از مشکلات عمده محیط زیست است که خود نیز محدودیت‌های فراوانی را برای رشد گیاهان به وجود می‌آورد؛ گیاهان از طریق عمل فتوسنتز هوا را پاک می‌کنند و اکسیژن مورد نیاز برای موجودات زنده را فراهم می‌سازند. در بین تعداد بی‌شمار گیاهان موجود، برخی از آنها توانایی بالاتری برای تولید اکسیژن داشته و به‌نوعی می‌توان آنها را کارخانه تولید اکسیژن دانست؛ آزالیا (Azalea Hybrid)، آبلیا (Abelia Grandiflora)، نراد (Abies Alba) و درختانی همچون شاه‌بلوط، افرا، گل‌ابریشم و… از بهترین آنها به شمار می‌روند.
استفاده از فضای سبز علاوه بر کاهش آلودگی هوا و تولید اکسیژن، تاثیرات مثبت فراوانی بر محیط‌های شهری دارد که از جمله آنها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
کنترل تشعشعات نور
کنترل باد و ذخیره انرژی
کاهش دما و افزایش رطوبت نسبی
زیباسازی فضای شهر
افزایش حس آرامش و امنیت روحی
کاهش آلودگی صوتی
گیاهانی چون آزالیا، آبلیا، نراد، افرا و… بیشترین عمل فتوسنتز را انجام داده و گیاهانی چون افرا، اقاقیا، چنار و کاج نیز بهترین و ارزان‌ترین موانع برای جلوگیری از ناهنجاری‌های صوتی هستند.
طراحی و ایجاد بسترهای کاشت در فضاهای محدود شهری