سیاستهای غذای شهری
سیاستهای غذای شهری
او اولین شماره "غذای فکر برای مجموعه ای فکر می کند" به دنبال اهمیت سیاسی استفاده از سیاست های عمومی برای حمایت از حاکمیت غذایی است.
سیاست های عمومی نقش مهمی در شکل دادن به آینده سیستم های کشاورزی و غذا ایفا می کنند: آنها می توانند چارچوب قانونی را تضمین کنند تا از تحقق حق غذا اطمینان حاصل شود. تقویت سرمایه گذاری های تولید کنندگان مواد غذایی کوچک؛ و بسیج منابع اجتماعی برای حمایت از سیستم های غذایی پایدار بر مبنای مفاهیم انعطاف پذیری، کار شایسته، یکپارچگی محیط زیست و تأمین غذای سالم است.
با این وجود این نتایج از اطمینان برخوردار است. در نئولیبرال کنونی، سیاست های عمومی به شدت به شکل بسیار رقابتی، تخصصی و صنعتی کشاورزی منجر می شود که از توسعه منحصر به فرد و یک مدل اقتصاد کلان استثماری حمایت می کند. اغلب این سیاست ها بر روی تاریخ بسیار طولانی توسعه توسعه ناهموار ایجاد می شود که در آن کشاورزی و روستاها به عنوان بخش ها و فضاهای قابل انتقال از آن به شمار می روند زیرا شهرنشینی، صنعت، خدمات و اقتصاد مالی اولویت بندی می شوند.
این روشن می کند که سیاست های عمومی ابزار هستند، نه به پایان خود و خودشان. بدون مداخله مناسب در یک نظریه جامع از تغییرات مربوط به مفاهیم تصمیم گیری دموکراتیک فقط در مورد گذار و یک اقتصاد اجتماعی و همبستگی، سیاست های عمومی نمی توانند با چالش های پیش روی غذایی و کشاورزی در قرن 21 روبرو شوند.
این دیدگاه از سوی پروژه سیاسی حاکمیت غذایی ارائه شده است. حاکمیت غذایی بر اساس حق مردم است که سیستم غذایی خود را تعریف کنند و سیاست هایی را در مورد نحوه تولید، توزیع و مصرف مواد غذایی ایجاد کنند. این بالاتر از همه یک خواست سیاسی برای اقدام است که بر اساس فرآیندهای توانمندسازی و تولید دانش انتقادی در حمایت از ساخت و ساز جمعی و ساختن جایگزین است.
این مقاله که توسط موسسه بین المللی، FIAN International، Hand of the Land و Terra Nuova نوشته شده است، به این بحث نگاه می کند.
شما می توانید این مقاله را اینجا دانلود کنید.
طراحی و ایجاد بسترهای کاشت در فضاهای محدود شهری